Fotografia

Fotografia to zbiór wielu różnych technik, których celem jest zarejestrowanie trwałego, pojedynczego obrazu za pomocą światła. Potoczne znaczenie zakłada wykorzystanie układu optycznego, choć nie jest to konieczne np. przy rayografii. Słowo fotografia oznacza rysowanie za pomocą światła.

Podstawowy podział technik fotograficznych

Techniki fotograficzne zostały podzielone po pierwsze na fotografię tradycyjną, która od swego powstania oparta jest na chemii światłoczułych związków srebra. W fotografii tradycyjnej istnieje podział na fotografię monochromatyczną i fotografię barwną. Materiały fotograficzne produkowano w postaci klisz ciętych. Używano ich do aparatów wielkoformatowych i fotografi wielkoformatowej. Mogły też być w postaci błon fotograficznych , tj. filmów perforowanych do aparatów małoobrazkowych . Bądź błon zwojowych, najczęściej o szerokości 60 mm do aparatów średnioformatowych.  Materiały te trzeba wywoływać. Obraz zapisany na obu tych rodzajach materiałów może być przenoszony na papiery fotograficzne o różnych formatach.

Drugi rodzaj technik fotograficznych to szlachetne techniki fotograficzne. Techniki te oparte są o wykorzystanie światłoczułości i garbujących właściwości soli chromianowych, a także innych związków światłoczułych, np. gumy, pigmentu, bromoleju.

Natomiast trzeci rodzaj to ostatnio najbardziej popularna i wszechobecna fotografia cyfrowa.  W tym przypadku rejestracja obrazu odbywa się nie na materiale światłoczułym, ale w karcie pamięci, po uprzednim przetworzeniu światła /obrazu/ wpadającego przez obiektyw na sygnał elektryczny – w matrycy (np. w układzie CCD lub CMOS) zamontowanej w aparacie cyfrowym. Obiektywy aparatów cyfrowych są identyczne pod względem konstrukcji optycznej ze stosowanymi w aparatach do fotografii tradycyjnej, ale występują też w postaci zmodyfikowanej, np. z wbudowanymi mechanizmami redukcji wstrząsów.

Fotografika, czyli obrazy fotograficzne

Fotografika to termin utworzony przez Jana Bułhaka w latach 20. XX wieku w celu odróżnienia fotografów-artystów (fotografików) od rzemieślników (fotografów). Powstał przez połączenie słów fotografia i grafika. Jako dział grafiki nobilitował fotografię Bułhak podkreślając, że “fotografia jest sztuką plastyczną, jako nowa gałąź grafiki”.

Obecnie terminu fotografika używa Związek Polskich Artystów Fotografików w swojej nazwie, a także Fotoklub Rzeczypospolitej Polskiej Stowarzyszenie Twórców, używając go zamiennie z określeniem artysta fotograf, na określenie kogo zrzesza. Termin budzi od wielu lat kontrowersje, ze względu na brak wyraźnych kryteriów wskazujących, kogo można uznać za fotografów-artystów.

W przeciwieństwie do wyżej przedstawionego terminu, w języku niemieckim fotografika ma odmienne znaczenie. Pojawiła się ona w połowie XX wieku na określenie obrazów tworzonych techniką fotograficzną, zawierających efekty nawiązujące do grafiki. Reprezentantami tego nurtu byli Franz Fiedler, Edmund Kesting, John Heartfield oraz Klaus Staeck.